Gdy zaczynasz doceniać okruszki radości, odkrywasz, że masz piękne życie. Spokój ducha jest najcenniejszym doświadczeniem. Przestałam gnać przez godziny, dni, tygodnie. Łagodnie płynę z prądem, wkraczam w nurt wydarzeń. Nadal po swojemu przyglądam się ludziom. Dobrzy są, tacy nieludzcy…Mądrzy są, tacy głupi… Piękni są, tacy brzydcy…Ja też jestem…Maskarada trwa. Dobieramy role, uczymy się kwestii, tworzymy rekwizyty. „Życie to nie teatr”, tak je widział Sted. Miał rację?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz