Przestrzeń…Oddycham miarowo, mam 10 lat, 11, 12… Jestem dzieckiem. Uciekającym, poszukującym dzieckiem. Dzieckiem utkanym z marzeń. Wierzę, że świat jest przyjazny, choć codziennie muszę nakładać maskę, wiem, że to minie. Minęło! Kilkadziesiąt lat później, patrząc na dziką trawę, już nie muszę stwarzać sztucznych światów. Noszę w sobie spokój. Spełnienie.
