Flesz, strzępek rozmów, flesz. Codzienność ugłaskana, wrzucona w bylejakość. A w głowie tak wiele projekcji. Podstawione obrazy. Podstawiane. Nieustannie kreowana sztuka życia. „Oczekiwanie na coś, co może, może nigdy nie przyjść”. Otępiały naród poszukujący kompensacji w łowieniu okazji. Przerzucanie sterty niechlujnie skrojonych materiałów. Brak finezji. A gdyby tak…Jak? Wszystko już było. Wszystko?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz